نسبت معکوس بین سختی مطالعه و لذت از نتیجه

روز دیگر داشتم از یک چای گیاهی زنجبیل و لیمو میل می‌کردم، پشت میزی در بار همیشگی‌ام، در میدان قدیمی شگفت‌انگیز، در برگامو نشسته بودم: شبیه چیزی خارج از صفحه وودهاوس، به‌علاوه خورشید و یک آسمان بسیار آبی به نظر می‌رسیدم. ، که در Shropshire رویای آن را می بینند.
ناگهان با انفجار ترقه ها، فریادهای قلدری و شعارهای استادیوم، این جو الیزی قطع شد.
برای رها کردن اهریمنی که در من به خواب رفته است، خیلی کمتر از آن کافی است: پس از جا برخاستم تا ببینم این کارناوال بی‌وقت به چه دلیل است و در صورت لزوم آماده نبرد با اغتشاشگران وظیفه بودم.
گروهی از جوانان نامتناسب را دیدم که در وسط آن دختری کوچک بود که لباسی شبیه مدونای زائر به تن داشت و نوعی تاج گل لاغری بزرگ بر سر داشت.
او به عنوان عصا، بطری ارزان قیمت شراب گازدار را در دست داشت، که با آن، بین یک جرعه، شرکای خود را می‌پاشید.
تازه در آن زمان فهمیدم که موضوع یک جشن فارغ التحصیلی یا، بهتر، یک پیش درآمد عمومی برای مهمانی واقعی است، که تصور می کنم عصر، در مکانی مناسب برگزار می شود.
من از آن سرنخ می گیرم، برای نظری که به طرز مبهم اسیدی دارم، در مورد تفاوت بین نوآوری و انحطاط در برخی از آداب و رسوم آکادمیک، اگر بگوییم.

نوآوری یک مدرسه بدون ... امتحان، اما با پختگی بیشتر

خط تفکیک بین یک تکامل و یک تحول غم انگیز و بسیار موضوعی است

این، از آنجایی که موضوع تمایز بین یک تکامل و یک تحول، با توجه به زمان، بسیار موضوعی است.
و در اینجا به نظرم می رسد که ما باید از انطباق صحبت کنیم: علاوه بر این، دگرگونی با دو صورت.
چهره اول جدیت برخی است صلاحیت های: به نظر من قابل توجه است که به دلیل کاهش قابل توجه سطح آمادگی فارغ التحصیلان اخیر و دشواری دوره مدرک، مربوط به تاکید کاملاً نامتناسب و مشخصاً نه هوشیارانه بر موفقیت است.
به طور خلاصه، روزی روزگاری، فارغ التحصیلی یک چیز بسیار جدی و اغلب بسیار انتخابی بود: امروز آنها فارغ التحصیل می شوند، عفو می کنند، سگ و خوک، با امتیازات و تکه تکه شدن امتحانات، رتبه بندی و سهولت.
و هنگامی که به هدف مورد نظر می رسید، با شادی انجام می شد، بلکه با خونسردی انجام می شد: حداکثر در این مراسم پدر و مادر یا نامزد با عکس های مرسوم شرکت می کردند.
با این حال، وقتی فارغ التحصیل شدم، نه یکی و نه دیگری ظاهر نشدند: آن زمان ها مانند این بود.
به طور خلاصه، "mons peperit murem" مانند این است که بگوییم: هیاهوی زیادی درباره هیچ.

در بولونیا، در مدرسه و محل کار، مردم هنوز به دوکاتی و لامبورگینی می روند

میل مقاومت ناپذیر برای ظاهر شدن، به اشتراک گذاشتن، محبوب کردن هر چیزی

چهره دوم به این اشتیاق برای ظاهر شدن، به اشتراک گذاشتن، عمومی کردن هر چیزی مربوط می شود: روزی روزگاری شاعرانی مانند دانته، پترارک، بوکاچیو، آریوستو، تاسو فارغ التحصیل شدند. نه بونوسین د لا ریوا یا لئوناردو جوستینیان.
در عوض این بچه ها که می نویسند "از سوی دیگر" (دردانشگاه برگاموخود را تاج می گذارند: پس از هشتاد صفحه پایان نامه در بامزه ترین و خنده دارترین موضوعات، خود را جشن می گیرند و خود را ارباب عالم و دانش می پندارند.
نسلی از مردم بی بضاعت، پر از عقده، اما معتقدند که نابغه هستند، زیرا دانشگاه گازسوز با شادترین تمجیدها به آنها تبریک گفته است.
و پروسکو را باز می‌کنند و گروه‌های کر بالنگی خود را می‌خوانند، در حالی که ارکستر تایتانیک پولکا می‌نوازد و غول بزرگ تعظیم می‌کند.
و این تکامل خواهد بود؟ آیا این نوآوری است؟ اما نه حتی با رویا: تکامل، نوآوری، ناشی از جدیت و تعهد است که گام به گام جهان را تغییر می دهد.
این به سادگی بربریت است: نادیده گرفتن اصول اولیه تمدن، آزاد بودن نیست، بلکه تروگلودیت بودن است.

چگونه یاد بگیریم در دریای پرآشوب فناوری های جدید شنا کنیم

یک کلاس آموزشی بی دست و پا و خانواده های خودمراجعه و محافظ بیش از حد

این همه تقصیر آنها نیست، توجه داشته باشید: آنها به این دانش آموزان شگفت انگیز درجه سه کمک بزرگی می کنند کلاس معلم خانواده های شرم آور و خودارجاع و حمایت بیش از حد.
والدینی که فکر می‌کنند لئوناردو داوینچی را به دنیا آورده‌اند، اگر کودک شکست‌های جدی را جبران نکند و با هل دادن از بین برود، تا پیروزی نهایی مورد انتظار.
و دختر ادعای شکوه خانواده های متوسط، حتی انتقال به دبیرستان است: نتیجه مطلوب امتحانات نهایی، یا بهتر است بگوییم مسخره ترین و پیش پا افتاده ترین آزمون ها، که برای شکست در آن، واقعاً باید خود را در آن تعهد قرار دهید، با مراسمی بسیار شبیه به مراسم دانشگاهی، از جمله وضو گرفتن شراب، جشن گرفته می شود.
بنابراین، ما در نیستی فرو می‌رویم: ظاهر صرف را به آسمان می‌کشیم و ارزش‌های اساسی را از دست می‌دهیم.
و این انحطاط است: تفویض اختیار مطلق است.
ناگفته نماند که اتفاقاً این بادیه نشینان برای من یک چای گیاهی عالی فرستادند!

نوآوری مخالفت با فرهنگ فنی و انسانی نیست